Rotterdams eerste wolkenkrabber
Het wordt een mislukkeling, zeiden zij; de bodem is te slap voor dergelijke fundeeringen. Rotterdam is geen stad voor wolkenkrabbers.
De heer Molenbroek ging rustig verder. De bouw van het pand vorderde gestadig. Weldra waren zeven verdiepingen gereed. Niet minder dan drie miljoen steenen waren er al verwerkt, alsmede driehonderd vierkante meter hardsteen en 120.000 wit-verglaasde tegels, welke het uiterlijk van het gebouw, die merkwaardige charme geven. Om het brandgevaar zoo gering mogelijk te maken, had men zeer veel ijzer bij den bouw gebruikt, n.l.; driehonderduizend kilo. De vloeren werden van ijzer en cement vervaardigd.
Tegenwoordig zou men een gebouw van dergelijke afmetingen van gewapend beton maken, doch in 1898 was zulks verboden. De autoriteiten waren tóch al niet bijster te spreken over het Witte Huis en besloten, voorloopig geen toestemming meer te geven voor het optrekken van zulke Amerikaansche kolossen, wegens de speciale gevaren daaraan gebonden.
Onder het hooge roode dak kwamen nog drie verdiepingen, zoodat het geheele pand van 43 meter hoogte, in totaal tien étages telde en daarenboven nog een belvedère kreeg. Van die belvedère hebben in den loop der jaren vele tienduizenden genoten van het panorama van Rotterdam: de binnenstad, den Maaskant, de bruggen en binnenhavens; één van de meest imposante panorama’s van ons land.
Het dak is een ijzerconstructie, die aan de binnenzijde geheel geïsoleerd is tegen warmte en koude, door middel van geprepareerde kurkplaten.
In Juli 1898 kwam Europa’s “eerste wolkenkrabber” – n.l. het hoogste kantoorpand van dit werelddeel – klaar. Het gold toen met zijn centrale verwarmingsinstallatie, zijn twee electrische liften, zijn vele kantoren en vergaderlokalen en zijn fotografische ateliers, als een modern wereldwonder, waarop Rotterdam trotsch kon zijn en niet Rotterdam in de eerste plaats, maar vooral de heer Molenbroek die zijn stoutste fantasie verwerkelijkt zag. Zijn berekeningen bleken toch juist te zijn geweest, want in al die jaren van het bestaan van het Witte Huis, heeft zich geen zetting of scheuring meer voorgedaan.
Nog heden ten dage is het Witte Huis dat storm en brandgloed trotseerde, een symbool van Rotterdam’s energie.
uit:
Rotterdamsch Nieuwsblad
11 februari 1941